Kokeshi Joruri „Hanako Omuko-san“ [styrktur flutningur]

2011. Ógleymanleg ár fyrir Araba og Japana. Mikill jarðskjálfti í Austur-Japan.

Arabíska vorið. Það gerðist á sama ári. Bouazizi, ungur maður sem kveikti í sjálfum sér í Túnis. Hanako, kona sem lést í flóðbylgjunni í Minamisanriku. bæði ófyrirséð slys. líf glatað.

Ferðalag ungs manns í leit að maka. Saga sem biður fyrir sálum þeirra.

Upprunalegt/handrit: Makiko Sakurai

Útlit

Makiko Sakurai (syngur, talar)

Shiobara Niwa Village (Nagauta, saga)

Kineya Asakichi (shamisen)

Junzo Tateiwa (Darbukka, Rec)

●Sæll

Árið 2011 var eftirminnilegt ár fyrir marga í Japan, með skjálftanum mikla í Austur-Japan 11. mars.

Árið 2011 var einnig árið þegar Jasmínbyltingin, sem hófst með sjálfsbrennslu ungs manns í Túnis, breiddist út til Líbíu, Egyptalands, Jórdaníu, Sýrlands, Norður-Afríku og Miðausturlanda.

Þessi stóri atburður kostaði líka marga lífið.

Tvö ungmenni koma fram í "Hanako no Omuko-san". „Hanako“ er stúlkan sem hringdi hálfbjöllunni til að segja fólki að flóðbylgjan hefði skollið á. „Móðir Hanako“ var með sölubás sem seldi ávexti og grænmeti til að lifa af þegar lögreglan eyðilagði hann. Ungur maður sem kveikti í sér. Þau hittast í framhaldslífinu, „Netherworld“, og eru hamingjusamlega sameinuð.

Aðallega í Yamagata er siður sem kallast "Mukasari Ema" þar sem þegar ógift karl og kona deyr, teikna þau upp tilbúna brúðguma og brúður og tileinka musterinu ema, sem sýnir vettvang brúðkaupsathafnar hins látna.

Þessi siður var sprottinn af þeirri trú foreldra að hjónabandið væri dýrmætasta og heillavænlegasta viðburðurinn fyrir mann. Ég gerði þetta verk með ósk syrgjandi fjölskyldunnar til að gleðja hinn látna einstakling sem mest.

Frá atburðunum 2011 langar mig að flytja þetta verk með von um að bæði hinir látnu og þeir sem lifa verði læknaðir saman og geti haldið áfram.

Makiko Sakurai

●Yfirlit

Í Tohoku (aðallega í Yamagata) er talið að þeir sem deyja ógiftir séu þeir sem iðrast mest. Þess vegna er siður að vígja votive mynd af uppdiktinni tengdamóður eða tilbúinni eiginkonu og látinni ógiftri manneskju sem gefur musteri heillaóskir. .

Eitt vorið varð Hanako gleypt af flóðbylgjunni og lést. Sagt er að ef þú grafir tönn látins manns á tindi Yamadera, muntu geta farið til paradísar eins fljótt og auðið er. Foreldrar Hanako og yngri systir hennar Sakura bera tennur Hanako upp í fjallamusterið.

Á leiðinni hittir Hanako gamlan mann sem selur kokeshi-dúkkur. Meðal kokeshi-dúkka sem afinn seldi var Kokeshi-dúkka sem líktist Hanakokuri. Sakura átti engan pening en náði einhvern veginn að semja við afa sinn og í skiptum fyrir hárnál Sakura fékk hún kokeshi dúkku sem líktist systur hennar í eina nótt.

Sakura hélt á kokeshi-dúkkunni og sofnaði. Onee-chan Hanako birtist í draumi sínum og fer vestur til að finna móður sína. Svo hitti ég ungan mann sem lést þar. Ungur maður sem kveikti í sjálfum sér 26 ára að aldri til að mótmæla því að lögregla gerði skemmdarverk á ávaxta- og grænmetisbás.

Þau tvö töluðu um lönd hvors annars í þúsund og eina nótt og ákváðu að halda brúðkaupsathöfn. Fólk kom saman til að syngja þjóðsöngva hvors annars og varð það líflegur hátíð.

Sakura var aðskilin frá foreldrum sínum og svaf ein með kokeshi-dúkku.

Morguninn eftir fer Sakura til gamla mannsins sem selur kokeshi-dúkkur til að skila þeim, en það er enginn gamall maður eða kokeshi-dúkkur þar, bara stór hellir. Sakura skildi kokeshi eftir þar og yfirgaf Yamadera.

Um nóttina dreymir Sakura um Hanako aftur. Ég er að benda á kirsuberjablóma hárnálina sem ég gaf gamla manninum sem var með Shiromuku. Kokeshi-dúkkan sem Sakura hélt á í gærkvöldi er nú í haldi systur hennar.

„Stúlka sem fær kokeshi-dúkku frá konu sinni mun örugglega hitta góða konu.