Hyper Noh "Ayame Kofuri" [gesponsord optreden]

*De startdatum van de verkoop wordt later bekend gemaakt.

●Gegroet

Het saiku-systeem bestond tot het einde van de Heian-periode in de 12e eeuw, en hoewel het werd stopgezet, tot de 13e eeuw. Volgens historische feiten werden minstens 680 jaar geleden ongehuwde zusters van de keizer en keizerlijke prinsessen, die keizerlijke prinsessen waren, gescheiden gehouden in een plaats genaamd "Saiku" met als doel de goden te dienen.

Mensen hebben de garantie om overal heen te gaan, de vrijheid om te trouwen met wie ze willen, en de vrijheid om zich uit te drukken.

We zijn onvolwassen en zijn nog steeds bezig met het begrijpen van fundamentele mensenrechten. Bovendien zal de geschiedenis van de mensenrechten in Japan zonder inspanningen voor begrip van de mensen in een oogwenk achteruit gaan.

We aarzelen nog steeds om zelfs maar aan ras te denken en mensenrechten te respecteren.

In het jaar 2000, toen we de 21e eeuw binnengingen, begonnen mensen eindelijk de vrijheid van genderidentiteit te erkennen (of ze nu man of vrouw zijn).

Als je de geschiedenis van Japanse klassiekers, Japanse gebruiken en gewoonten ontrafelt, vind je de geschiedenis van veel LHBT'ers. Het was echter geenszins een "front" -geschiedenis.

Dit werk probeert te bewijzen dat artistieke expressie ligt in de schoonheid van het hebben van romantische gevoelens als mens, ongeacht geslacht.

"Shobukan" is geen verborgen kunst, maar een Yugen (wereld voorbij deze wereld) Noh-werk dat de schoonheid van liefde overbrengt waar iedereen zich mee kan identificeren.

Makiko Sakurai

​

​

● Over werken en artiesten

Nieuw geschreven origineel, script en compositie door Makiko Sakurai. Het is gemaakt in de vorm van "hyper (transcendent) Noh" door andere artiesten en muzikanten dan Noh-acteurs.

De klank van Keiji Haino, die blijft luisteren naar het leven dat inherent is aan de klank en zich laat leiden, kan door de klank heen de ziel oproepen. Makiko Sakurai, die met Keiji Haino improvisatieactiviteiten heeft uitgevoerd, speelt de hoofdrol van Saio, afkomstig uit Yugen (de wereld buiten deze wereld). Yoshimatsu Akira, die de Kita-school van Noh studeert onder Richard Emmert, speelt de rol van een waki (waki) in Hanazono no Tsukasa, een van de ambtenaren die bij de Saigu werken.

De jiutai-leden zijn Genki Sakurai, Taku Sato en Kota Yanagishima. Ze zijn gespecialiseerd in middeleeuwse Europese koormuziek en dit keer dagen ze het Noh-koor "Jiutai" uit. Daarnaast is hij verantwoordelijk voor een nieuw werk in de organumstijl, de oorsprong van de Europese koorzang, en een nieuw werk in de 15e-eeuwse motetstijl. Ten slotte zullen Makiko Sakurai's gezangen en een nieuw motet (religieuze muziekstijl met polyfonie) gezongen worden in de wereld van "middeleeuws gebed" in Japan en Europa.

●Synopsis

De jongens die ik in deze wereld heb ontmoet, waren Saio en Kanji in hun vorige levens. In de iristuin worden de eerste ontwijkende woorden gesproken.

gordijn voor

De eigenaar plantte irissen op land dat noch voor rijstvelden noch voor akkerbouw werd gebruikt, en veranderde het in een plaats van ontspanning voor de mensen, met een vijver waar de irissen eind mei bloeien. Een doji (jongen) die daar werkt, kweekt en verzorgt verschillende soorten irissen.

Dan, dit jaar, een jongen die een kroon draagt als hij volwassen wordt en volwassen wordt, vertel het kind dat je het met bloemen wilt versieren.

Het kind krijgt toestemming van zijn meester om vijf soorten irissen te plukken, en de twee selecteren de irissen.

Eerst kiezen ze irissen die elkaars schoonheid vergelijken en zeggen: "Het is een iris zoals jij." En kies een iris die past bij de gevoelens van de twee. Ten slotte kiest het kind de iris, die de naam draagt van de mooie prinses Wang Zhaojun, als eerste kind.

De figuur van het kind met de eerste kroon weerspiegeld in de vijver, met de vijf irissen op de kroon, was precies die van de prinses, en ook van de Saio (Itsuki no Miko) die God dient.

Het eerste gekroonde kind kijkt haar aan en zegt: "Ik ben een prinses."

tweede gordijn

In zijn vorige leven woonde Doji in Saiku (Saiku: het paleis waar de Saio woont, maar de Saiku is een moerassig gebied waar irissen groeien, en de Saiku van Ise is gebouwd op land waar niemand wil wonen). Hanazono no Tsukasa, aan wie het onderhoud van de tuin was toevertrouwd. Er bestaat niet zoiets als het zien van de Saio. Om de Saio echter te troosten, plantte hij veel bloemen in de tuin en in mei wijdde hij zich aan het aanleggen van een irisvijver.

Daar verschijnt Saio, het vorige leven van het eerste kind.

In de volgende wereld ontmoeten het kind en het eerste gekroonde kind elkaar voor het eerst.

Saio bedankt Kazonoji voor het troosten met de irissen die hij grootbracht.

Echter, op hetzelfde moment dat zijn vader, die de keizer was, stierf, stierf Saio terwijl hij de schaduw van de maan achtervolgde die weerspiegeld werd in de Haraegawa-rivier (hij pleegde zelfmoord door zichzelf in het water te verdrinken).

"Waarom deed je zoiets droevigs?" Vroeg Kazono herhaaldelijk. Saio antwoordde uiteindelijk: "Ik ben een man, maar mijn vader ziet me als een meisje handelen." Toen hij dit zag, gaf hij me de genade om geïsoleerd en alleenstaand te zijn. en leven als een Saio." Toen werden de hemelen en nachten gevuld met licht en verscheen daar een gouden Boeddha.

Alleen degenen die de waarheid vertellen, kunnen de Boeddha tot tranen brengen. Het is een persoon die ontwaakt is voor Boeddha

Laat de waanvoorstellingen rond deze wereld (de wereld van levende wezens) los. De waarheid van de eenheid van alle dingen moet voortkomen uit rechtschapen gedachten zonder gelijke obstakels.

In de Amitabha Sutra zijn de lotussen die in de vijver bloeien blauw, geel, rood en wit, en er is geen superioriteit. De dromen van de twee verdwijnen als de lotusknoppen opengaan (dageraad).